…dat mijn lichtje branden mag!

10 November 2005

…dat mijn lichtje branden mag!

Ik herinner me het nog heel goed, op 11 november gingen we altijd met de zelfgeknutselde lampionnen langs de huizen waar we zingend onze snoepjes bij elkaar verdienden. 

Korte liedjes waren populair, want dan kon je sneller naar de volgende deur. En de teleurstelling als er een schaal met uitsluitend mandarijnen tevoorschijn werd getoverd…

Ik vond het elk jaar weer geweldig om te doen! En nu ik kinderen heb mogen we weer! Nu ren ik achter mijn kinderen aan, die niet kunnen wachten om naar de volgende deur te gaan, nieuwsgierig wat voor heerlijks ze kunnen krijgen voor het gezongen lied. 

De symboliek achter Sint Maarten kennen ze wel, we hebben het er vaker over gehad en het idee dat de rijken met de armen delen, zoals Sint Maarten zijn mantel in tweeën sneed, vonden ze ook heel mooi. Ze zijn sowieso betrokken bij kinderen die het minder hebben. Maar het moment dat er gezongen kan worden en de snoepjes tevoorschijn komen blijft voor hen fantastisch.

En net als ik vroeger, wordt ’s avonds de buit uitgebreid bekeken, en zitten ze met plakkende kaken en wellicht een beetje misselijk op de bank… 

Héérlijk!!

Groetjes,

Marco.